Przemówienia księdza Arcybiskupa Damiana Zimonia to prośba skierowana do ludzi dobrej woli o Boże podejście do wolności. Jej wzorem jest Jezus, który doskonalił swoją ludzką wolność do ostatniej godziny na krzyżu. Wołanie, aby zszedł z krzyża, było testem tej Jego wolności. On dał nam przykład. Dobrowolnie przyjęte cierpienie, upokorzenie i śmierć to narodziny do nowego życia, w pełni wolności. Oto tajemnica wiary, która nie mieści się w ludzkim myśleniu i dlatego jest kompletnie niezrozumiała dla wszystkich, którzy zamykają życie jedynie w doczesności. (...). Szczególnie cenne jest ukazanie pielęgnowania wolności w naszej Ojczyźnie. Jej historia jest pisana przez ludzi dorastających do coraz większej wolności tych, którzy wyżej cenili wolność, niż swe doczesne życie. Autor odsłania etapy tego zmagania o wolność od czasów rozbiorów Polski, aż do wyboru Jana Pawła II. (...). Wypowiedzi Księdza Arcybiskupa Damiana głoszone na Śląsku płyną nurtem słów Wojciecha Korfantego wypisanymi na jego pomniku: „Jedyną tylko wypowiadam prośbę do ludu śląskiego, by został wierny zasadom chrześcijańskim i przywiązaniu do Polski”.

ks. prof. Edward Staniek
(ze wstępu)