Wielki kulturowy spór, z jakim obecnie mamy do czynienia, jest w istocie sporem o człowieka. Włączając się do tego sporu i kontynuując badania Krakowskiej Szkoły Antropologicznej, Jan Galarowicz opracowuje wielotomową filozofię człowieka pt. Antropodramatyka. Dwa pierwsze tomy poświęcił myślicielom, którzy zainspirowali go do poszukiwania prawdy o człowieku i nadal mu towarzyszą na tej drodze. Z kolei przedmiotem analizy dwóch kolejnych tomów są elementarne, fundamentalne i doniosłe fenomeny antropologiczne: pragnienie szczęścia i cierpienie, które autor traktuje jako klucz do prawdy o człowieku. I tak w trzecim tomie (Antropodramatyka. Wszyscy jesteśmy Hiobami)  omówił cierpienie.  Natomiast obecny tom poświęca namysłowi nad szczęściem.

Galarowicz przede wszystkim demaskuje współczesne iluzje na temat szczęścia, polemizując z błędnym rozumieniem wolności, z ideą samorealizacji i z hedonizmem. A następnie ukazuje solidne fundamenty szczęścia i prowadzące do niego drogi. Pyta również, czy jest możliwe szczęście absolutne. Autor wyraża swoje rozważania w języku eseistyczno-popularyzatorskim, dzięki czemu są one jasne i przystępne. Książka jest bowiem przeznaczona nie tylko dla filozofów, ale również dla psychologów, pedagogów i duszpasterzy a także dla wszystkich osób, którym zależy na głębszym rozumieniu siebie i na piękniejszym życiu