Wydawnictwo PETRUS podjęło inicjatywę renowacji czwartej już fisharmonii, by ratować ginące zabytki, odchodzące do lamusa. Budowę fisharmonii zakończono w 1965 roku, kiedy to rozwój elektroniki i organów elektronicznych przyspieszył. Niewiele pozostało fisharmonii na świecie, a z każdym dniem jest ich coraz mniej. Jedynym miejscem ich ocalenia są muzea lub klasztory, gdzie jeszcze fisharmonię można zobaczyć, choć ich stan pozostawia wiele do życzenia. Z upływem czasu stały się rzadkością. Należą do wyjątkowych zabytków; są nie tylko symbolem rozwoju instrumentów, a w szczególności instrumentów dętych klawiszowych w XIX i w pierwszej połowie XX wieku, ale na skutek ekspansji rozwojowej elektroniki i informatyki - unikatem. W połowie XX wieku bezpowrotnie minął czas ich popularności. Pozostały świadectwem czasu minionych epok.